Gwen gaat in transitie: ik mag een half jaar getuige zijn
De schoonvader belde me. Hij had mijn naam doorgekregen via een klant van mij die zelf ook fotograaf is, maar andere dingen doet. “De partner van mijn dochter gaat in transitie; wil jij daar foto’s van maken? Dat wil ik graag cadeau doen.”
JA! Schreeuwde het van binnen. En wat een lief cadeau. En wat een droomopdracht zou dat zijn. Eerst gaan we kijken of er een klik is en dan verder, want dat is wel nodig voor zo’n intieme reis.
Eerst gaan we kijken of er een klik is en dan verder, want dat is wel nodig voor zo’n intieme reis.
Een mooie ontmoeting volgt met Gwen, waar we elkaar en de mogelijkheden verkennen. We blijken veel ideeën te krijgen en willen er samen niet alleen een serieus geheel van maken. Fijn is dat. Want hoe serieus het ook is, eindelijk ook van buiten zichtbaar worden wie je bent; er komen ook grappige situaties voor. Of dingen waar je maar beter een grap van kunt maken omdat het te onhandig is wat sommige mensen kunnen zeggen.
Hoe identificeer je je?
Transmasculien en queer mag ik hem noemen (hij/hem en die/diens). En eigenlijk maakt het hem sowieso (nu) niet zoveel uit. Er glipt nog weleens een haar en zij tussendoor en dat is oké. Maar post krijgen met de aanhef Mevrouw, dat klopt echt niet.
Transmasculien en queer mag ik hem noemen (hij/hem en die/diens).
“De partner van mijn dochter gaat in transitie; wil jij daar foto’s van maken? Dat wil ik graag cadeau doen.”
Wat we gaan doen
De dag na onze eerste ontmoeting gaan we al aan de slag met studioportretten, want de transitie is al begonnen. Al snel zijn we vertrouwd en portretteer ik Gwen van buiten en van binnen. Er ontstaat met tegenlicht een fraai silhouet en een nieuw vachtje laat zich zien in de nek en langs de oren. Ik vang het op beeld. De testosteron is aan het werk.
Een half jaar lang gaan we elkaar om de twee weken treffen en maken dan steeds een portret op exact dezelfde wijze, zodat ik er een morph-filmpje van kan maken. Daarnaast zullen we vrijer bewegen en andere portretten maken. En ook de prachtige spieren waar al een tijdje aan gewerkt wordt, zullen op de voet gevolgd worden. De verdwijnende taille, de breder wordende kaaklijn, de eerste keer scheren… Zo spannend, omdat niemand weet hoe hij er straks echt uit zal zien.
Zo spannend, omdat niemand weet hoe hij er straks echt uit zal zien.
En een reportage maken we ernaast, van ‘het gedoe’ en de leuke dingen er omheen. Van het smeren van hormoongel, tot dingen die in de omgeving ontstaan. En ook de lichamelijke veranderingen waar je misschien niet meteen aan denkt, zoals lichaamsgeur en wat de partner daar dan van vindt, krijgen aandacht. Ik vind het zo’n grote eer dat ik getuige van de transitie mag zijn en deze mag helpen vastleggen. Wordt vervolgd!
Foto van Gwen met toestemming geplaatst
Ik vind het zo’n grote eer dat ik getuige van de transitie mag zijn en deze mag helpen vastleggen.
Views: 41